با این سمینار، هدف ما ایجاد یک انجمن برای تأمل انتقادی در مورد کنوانسیون اروپایی حقوق بشر (ECHR) و دادگاه اروپایی حقوق بشر (ECHR) است. اهمیت عملی زبان حقوق بشر در چند دهه اخیر ادامه یافته است. همزمان با افزایش حقوق بشر، انتقادات تندی نیز مطرح شد. آنها به عنوان مثال، استعمار حقوق بشر، نقش آنها در تحکیم به جای به چالش کشیدن وضعیت موجود، و محدودیت هایی که در مورد اینکه چه کسی می تواند برای حقوق بشر صحبت کند، پیش زمینه می کند (Venthan Ananthavinayagan & Theilen 2024؛ به عنوان مثال نگاه کنید به Mutua 2001؛ Kapur 2002؛ Baxi 2018. ).
در حالی که روایات انتقادی حقوق بشر اغلب استفاده از آنها را برای اهداف رهایی بخش توسط جنبش های اجتماعی یا کنشگری اجتماعی تأیید می کنند، آنها به ویژه بر محدودیت های آنها در محیط های نهادینه شده و قضایی تأکید می کنند (O'Connell 2018؛ McNeilly 2019). ECtHR را می توان نمونه ای پارادایمیک از حقوق بشر بسیار قضایی در نظر گرفت. با این حال، گزارش های انتقادی که به طور خاص بر قوانین حقوق بشر اروپایی تمرکز دارند، کمیاب هستند. علیرغم بحث های طولانی مدت در مورد روش و دیدگاه های مختلف (دمبور 2006؛ گونزالس سالزبرگ و هادسون 2020؛ جراردز، ارکن و لاون 2023)، بیشتر تحقیقات در مورد ECHR همچنان اعتقادی یا، به طور فزاینده، کمی است. به جای اینکه مشارکت اروپا در حقوق بشر را مبهم بدانیم (چالی 2023)، بسیاری از پژوهش ها از این فرض ناگفته که قوانین حقوق بشر اروپا نشان دهنده یک پروژه اساساً خوش خیم است، فاصله می گیرد.
در همین حال، مطالعات تاریخی در مورد ECHR و ECtHR پیوندهای اساسی آنها را با محافظه کاری اروپایی، استعمار و حاکمیت ملی آشکار کرده است (دورانتی 2017؛ رینولدز 2017؛ دمیر-گورسل 2021). سنت‌های انتقادی قوی نیز با هدف به چالش کشیدن رویکرد ECtHR به موضوعات خاصی مانند جنسیت و جنسیت (Theilen 2018؛ Gonzalez Salzberg 2019؛ Kapur 2020؛ O'Hara 2021)، مهاجرت (Dembour 2015; debo Vries & Spijker) توسعه یافته است. سکولاریسم و دینداری (Danchin 2011; Demir-Gürsel 2013; Kapur 2020) یا carceralism (Lavrysen & Mavronicola 2020; Pinto 2023; Tapia Tapia 2023). با این حال، پیامدهای این توضیحات مهم برای نحوه رویکرد ما به قوانین حقوق بشر اروپا به طور کلی نسبتاً ناشناخته باقی مانده است. به استثنای برخی موارد، حتی بسیاری از روایات انتقادی نیز از انتقاد از رویه قضایی ECtHR به انتقاد از خود ECtHR و قوانین حقوق بشر اروپا جهش نمی کنند.
ما می خواهیم این مرز را با توسعه رویکردهای انتقادی بیشتر به قانون حقوق بشر اروپا به طور کلی پیش ببریم. با در نظر گرفتن سنت های انتقادی مختلف در مورد موضوعات خاص حقوق بشر به عنوان نقطه شروع، ما به دنبال گسترش گفتگو و در نظر گرفتن پیامدهای آنها برای نحوه تفکر ما در مورد ECHR و ECtHR به طور کلی هستیم. چگونه یک نقد مارکسیستی از دادگاه‌ها، یک نقد عجیب حقوق، یا یک نقد غیراستعماری از مفهوم «اروپا» می‌تواند درک ما را از پروژه حقوق بشر اروپایی تغییر دهد؟
برای این منظور، ما همچنین از مشارکت‌هایی استقبال می‌کنیم که چارچوب‌های غالب (Batler 2016) ECHR و ECHR را تجزیه و به چالش می‌کشند تا مفروضات مربوط به نقش آنها برای سیاست‌های رهایی‌بخش را متزلزل کنند. بورس تحصیلی چگونه ECHR و ECHR را شکل می دهد؟ چگونه می توانیم چارچوب بورس تحصیلی موجود را به چالش بکشیم؟ چارچوب برای تحلیل انتقادی ممکن است شامل تلقی ECtHR به عنوان یک دادگاه موفق (به ویژه در مقایسه با دادگاه های حقوق بشر در سایر مناطق)، به عنوان عامل پیشرفت، یا به عنوان یک بازیگر استراتژیک متمرکز بر تداوم نهادی باشد. اینها ممکن است شامل موضوعات رایج مانند مدیریت مشروعیت یا تغییر تدریجی باشد. چگونه چنین چارچوب های ECHR در چارچوب مطالعات عادی و طبیعی می شوند، دلبستگی عاطفی به حقوق بشر چه نقشی در حمایت از آنها دارد و سیاست آنها چیست؟
با تکیه بر این بحث‌ها، ما همچنین علاقه مند به بحث در مورد آنچه پس از نقد است – یا در واقع «پس از حقوق» (سوخی-بولی 2024؛ Odysseos 2024) – به ویژه در چارچوب قانون حقوق بشر اروپا با نهادینه‌سازی و اجرای قضایی بالایی آن هستیم. چه بینش هایی می توانیم از درگیر شدن با مفاهیمی مانند رستگاری (گلدر 2014) و خوش بینی بی رحمانه (برلانت 2011) بدست آوریم؟ چگونه باید با خطرات ناشی از ضرورت کاذب و احتمال کاذب (مارکس 2009) در چارچوب قانون حقوق بشر اروپا درگیر شویم؟
به طور خلاصه، ما می‌خواهیم در مورد جهت یا مسیرهایی که بورسیه‌های مهم در ECHR و ECHR می‌توانند یا باید اتخاذ کنند، بحث کنیم. ما امیدواریم که این کارگاه در خدمت باز کردن یک شبکه تحقیقاتی رایگان برای تفکر انتقادی در مورد قوانین حقوق بشر اروپا باشد.
آخرین مهلت ارسال چکیده مقالات 8 جولای 2024 می باشد.