امپریالیسم آمریکا در حال مرگ است


امپریالیسم آمریکا در حال مرگ است

نانسی اوبرایان سیمپسون

«فکر می‌کنم اگر ولادیمیر پوتین به او اجازه داده شود، در اروپای غربی راهپیمایی خواهد کرد. من فکر می کنم او ممکن است بعداً به بالکان برود … لهستان یا با یکی از متحدان ما در ناتو رویارویی کند. من این را باور دارم [Jinping]، ولادیمیر پوتین و ایران به عنوان محور شرارت. من معتقدم که آنها آن را هماهنگ می کنند.

مایک جانسون، رئیس مجلس

«محور شرارت» اصلی از جورج دبلیو بوش آمده است، عبارتی که اولین بار در سراسر جهان در سخنرانی او در سال 2002 پس از حملات 11 سپتامبر به آمریکا استفاده شد. وی به ایران، عراق و کره شمالی اشاره کرد.

افسر اطلاعات

یک مقام ارشد اطلاعاتی آمریکا می گوید چین “بزرگترین تهدید علیه دموکراسی و آزادی” از زمان جنگ جهانی دوم است. جان رتکلیف در وال استریت ژورنال نوشت که چین با سرقت اسرار ایالات متحده و سپس جایگزینی شرکت های آمریکایی در بازار، قدرت خود را افزایش می دهد.

حتی جیمی کارتر مهربان، 40 سال پیش، در سال 1981، 62 بار به اتحاد جماهیر شوروی اشاره منفی کرد که عمدتاً در پاسخ به “تهاجم غیرقانونی” به افغانستان بود. این بیشترین صحبت درباره روسیه یا اتحاد جماهیر شوروی در یک سخنرانی رئیس جمهور بود.

دشمن خارجی لازم است

من می‌توانم صدها مورد اشاره به چین و روسیه به عنوان دشمنان فانی ایالات متحده را ادامه دهم. چرا؟ زیرا ایالات متحده همیشه دشمنانی برای نفرت دارد. همیشه برای توجیه ماشین جنگی خود، یک کشور مرد بوگی شرور یا رهبر خارجی را به روح مردم آمریکا می اندازد. پرزیدنت دوایت آیزنهاور در مورد مجتمع نظامی-صنعتی به ما هشدار داد.

وقتی جوان بودم ویت کنگ یا کمدی منفور فیدل کاسترو. می دانید ما در ویتنام چه کردیم، آنها را شکست دادیم. کوبا؟ ما آنها را در فقر همیشگی تحریم کرده ایم. سیا ما ده ها بار سعی کرد فیدل کاسترو را بکشد. هک، ما در خلیج خوک ها به کوبا حمله کردیم که قرار بود برنده شویم. حمله زمانی که جان کندی قدرت هوایی را انکار کرد، ناکام ماند و احتمالاً به قیمت جان کندی تمام شد.

سپس اسامه بن لادن مخوف شکار شد. و آه چقدر خوشحال شدیم که او را کشتیم. و صدام حسین وحشی چطور؟ ما به او نشان دادیم که رئیسی که کشورش را با سلاح های کشتار جمعی “شوک و هیبت” خود نابود کردیم، کیست. سپس او را به دار آویختند که ما از خود راضی نگاه می کردیم.

و معمر قذافی چطور؟ کریستوفر ام. دیویدسون در سیاست خاورمیانه می نویسد:

این مقاله به شدت از این شواهد جدید گسترده و در دسترس استفاده می کند تا نشان دهد چگونه وقایع بهار عربی در سال 2011 به زودی توسط بازیگران خارجی دستکاری شد تا پوشش دیپلماتیک برای سرنگونی حساب شده رژیم لیبی ارائه شود که عمدتاً در برابر باز کردن اقتصاد خود مقاومت می کرد. به غرب در زمینه سرمایه گذاری و به طرز ناخوشایندی، هنوز هم توانسته است بر پایه حمایت داخلی قابل توجهی تکیه کند. درازمدت “جنگ علیه تروریسم” در حال اجرا است، اما به عنوان صدایی قوی در مخالفت با گسترش قدرت نظامی ناتو و ایالات متحده در قاره آفریقا ظاهر شد.

اگر کشورهای دیگر نخواهند که ایالات متحده عواقب آن را متحمل شود، به این خلاصه می شود. ما تحریم اقتصادی و قدرت نظامی داریم که هر کشور کوچکی را به زانو درآوریم. ما 800 پایگاه نظامی در 100 کشور جهان داریم.

اکنون می خواهیم چین، روسیه و ایران «محور شرارت» ما باشند. ما به مردم خود می گوییم روسیه به تمام اروپا حمله می کند. چین قصد دارد حریم خصوصی ما را بدزدد و در انتخابات ما تقلب کند. با این حال، جهان در حال عاقل شدن نسبت به ایالات متحده است. او دیگر آن هژمون امپراتوری نیست که جهان در برابر او تعظیم می کند.

همه کشورهای شورای امنیت به همراه بریتانیا و سوئیس در رای گیری اخیر به عضویت فلسطین در سازمان ملل رای دادند. همه کشورها متحد بودند به جز یک کشور. یک کشور پیوستن آنها را وتو کرد. شما حدس زدید که US of A خوب است. جامعه جهانی دور هم جمع شد و مشخص بود که چه کسی بخشی از آن نیست.

بریکس قوی‌تر خواهد شد و هرچه ایالات متحده نظامی‌تر شود، بقیه جهان بیشتر به جنبش به سوی صلح خواهند پیوست. ما به نسل جوانی امیدواریم که بتواند رویای جهانی را داشته باشد که در آن نفرت و جنگ حاکم نباشد. هیچ کشوری کامل نیست و هرگز نخواهد بود، اما ما می توانیم در ناقصی های خود متحد شویم تا برای صلح تلاش کنیم.

زمان ترس، نفرت و شیطان سازی یکدیگر رو به پایان است. امپراتوری ایالات متحده که تحت تأثیر جنگ، تحریم های فلج کننده اقتصادی، ترورها و زندان های سیاه عملیات سیا قرار گرفته، به آرامی در حال مرگ است. همه ما به زمانی امیدواریم که ملت های جهان بتوانند به جامعه ای متقابل و احترام تبدیل شوند.

دیدگاهتان را بنویسید